เอายังไงกับชีวิตดีละเนี่ย..........
สวัสดีทุกคนอีกครั้งฮะะ หมูดุดกลับมาต่อจากโพสต์ก่อนหน้าแล้วฮับ
คราวนี้จะเป็นการแก้เนื้อเรื่องให้น่าสนใจมากขึ้นตามเสียงเรียกร้อง (ฟีดแบค) นั่นเองฮะ
ก่อนอื่นมาดูฟีดแบคเกี่ยวกับเนื้อเรื่องกันก่อนดีกว่าฮะ
บรรยายฉากหนีผีให้ลุ้นระทึกมากขึ้น
บรรยายฉากบู๊ให้สนุกสนานมากขึ้น
(ท…ทำยังไงดีละหนอ… /เหงื่อตก)
ยังไงก็ตาม ขอบคุณเจ้าของฟีดแบคมากฮะ หมูดุดจะพยายามทำให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้นะฮะ /ฮึบบ ᕦ(>人<;)ᕤ
อันดับแรกเลย หลังจากที่หมูดุดลองอ่านงานของตัวเองอย่างจริงจังอีกรอบ ส่วนที่หมูดุดคิดว่าเรื่องของหมูดุดขาดตกบกพร่องไปก็คือ
ความก้ำกึ่งระหว่างเรื่องสยองขวัญ กับ แอคชันทริลเลอร์ ซึ่งส่วนนี้ (หมูดุดเข้าใจว่า) น่าจะเป็นส่วนที่เจ้าของฟีดแบคต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลงนะฮะ เพราะตัวเนื้อเรื่องและการบรรยายมันไม่สุดสักทาง ทำให้อ่านแล้วไม่อิน Orz
ดำเนินเรื่องฉับไวเกินไป แต่ละฉากดำเนินเรื่องแบบ เหตุการณ์ 1 → เหตุการณ์ 2 ไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่ให้ “ช่องว่างแห่งความอิน (ข้อความที่บรรยายเพิ่มเติมให้ผู้อ่านได้ซึมซาบกับเนื้อหา)” สอดแทรกได้เลย
/ขอสารภาพตรงนี้เลยว่าเป็นเพราะตอนเขียนส่งไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว ฮืออ ขอโทษด้วยฮะะ
อาจเป็นเพราะหมูดุดอ่านแต่มังงะจนชิน เลยทำให้รู้สึกว่าต่อให้ไม่ต้องเขียนเยอะก็อินได้ (แหงล่ะ ก็มีรูปประกอบนี่นา…) แต่ด้วยความที่นิยายมีแต่ตัวหนังสือ ทำให้ต้องลงแรงเขียนเยอะขึ้นกว่าเดิม /สู่ขิต
พอมาลองคิดดูดี ๆ เวลาหมูดุดอ่านนิยายออนไลน์แล้ว ต้องสงสัยทุกทีเลยว่าทำไมข้อความบรรยายมันถึงมีหลายย่อหน้าและยาวมากกกกกกกกกกว่าจะเจอข้อความที่เป็นบทสนทนา (แถมมาแค่ไม่กี่ประโยคด้วยนะ) และยิ่งเป็นนิยายที่คนนิยมอ่านมาก ๆ ก็ยิ่งยาวยิ่งกว่าเรื่องอื่น ๆ อีก
พอมาวันนี้ถึงได้ตระหนัก…
ว่าที่จริงแล้วข้อความหลายย่อหน้านั่นทำหน้าที่เป็น “ช่องว่างแห่งความอิน” นั่นเอง
ซึ่งส่วนที่บรรยายยาว ๆ มีไว้เพื่อบรรยายและพรรณนาเหตุการณ์และสิ่งรอบตัวต่าง ๆ เพื่อให้ผู้อ่านเข้าถึงเนื้อหาได้และรู้สึกอินกับฉากนั้น ๆ นั่นเอง
ถ้าคิดจากหลักการนี้แล้ว สมการ เรื่องยอดนิยม = เรื่องที่แต่งยาว ก็เป็นความจริงสินะ Q.E.D !
..
.
เมื่อได้ฟีดแบคจากเพื่อน + ข้อสรุปดังนี้ คราวนี้ถึงเวลาลองแก้แล้วล่ะฮะ !!
ในการแก้ครั้งนี้ หลัก ๆ ที่หมูดุดจะทำก็คือ
เพิ่มช่องว่างแห่งความอินลงไป
จากที่ของเดิมจะบรรยายแบบรวบรัด คราวนี้ก็จะบรรยายเพิ่มรายละเอียดลงไปในฉากสำคัญ ๆ ให้มากขึ้น
สาเหตุที่หมูดุดไม่เพิ่มรายละเอียดเยอะ ๆ ในทุกฉากก็เพราะหมูดุดอยากให้ความสำคัญเฉพาะบางฉากเท่านั้นฮะ การเขียนทุกฉากอย่างละเอียดนั้น สำหรับหมูดุดแล้วมันทำให้เวลาอ่านรู้สึกเหนื่อย กว่าจะอ่านถึงฉากสำคัญก็ต้องมาเปลืองเมมโมรี่สมองจำรายละเอียดกับฉากไม่จำเป็นอีก ไม่ไหวแน่ ๆ (;v; ดังนั้น ! จุดที่จะเพิ่ม "ช่องว่างแห่งความอิน" ลงไปเยอะ ๆ มี 3 จุดด้วยกันฮะ คือ
ฉากเจอผี
ฉากหนีผี
ฉากที่เพื่อนมาช่วย
ซึ่งทั้ง 3 ฉากเป็นฉากที่ได้รับฟีดแบคมา + หมูดุดคิดว่าเป็นฉากที่ผู้อ่านน่าจะอินกันมากกว่าฉากอื่น ๆ ฮะ
ส่วนรายละเอียดที่ตั้งใจไว้คร่าว ๆ ว่าจะเพิ่ม ได้แก่
ความน่ากลัวของผี เช่น สี เสียงเอฟเฟกต์
ความสมจริงของการหนีผี เช่น ท่าวิ่ง (?)
การกำจัดผีอย่างดุดัน! เช่น ท่าไม้ตาย (?)
ซึ่งรายละเอียดเหล่านี้หมูดุดได้แรงบันดาลใจมาจากผลงานที่ชอบของรุ่นพี่นั่นเองฮะ ขอบคุณมากฮะะ
เมื่อได้เนื้อหาที่จะแก้แล้ว ก็ลุยโลดด
ชะวิ้งงง
...
..
.
อืมมมม รู้สึกว่าดีขึ้น (รึเปล่านะ ?) ค่อนข้างเพิ่มเนื้อหาไปเยอะพอสมควรเลย (ปัจจุบัน 2177 ตัวอักษร แม่เจ้า !) ถ้าถามว่าพอใจเวอร์ชันนี้หรือยัง หมูดุดค่อนข้างพอใจนะฮะ น่าจะเป็นเรื่องแรก ๆ ในชีวิตเลยฮะที่เขียนยาวขนาดนี้ 55555 เอาเป็นว่าถ้ามีใครอ่านจนจบ หมูดุดก็ขอบคุณมากแล้วฮะ ありがとうございまーす!
ยังไงก็ตาม ก็จบกันไปแล้วสำหรับการแก้ไขครั้งนี้ วันนี้รู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยมาก ๆ 55555 ถ้าใครมีฟีดแบคเพิ่มเติมก็คอมเมนต์ไว้ได้เลยนะฮะ แล้วพบกันใหม่โพสต์หน้าฮะะ また今度ね!
@CanTo Raider Merci! เมื่อก่อนก็ไม่เชื่อเหมือนกันฮะ 555555 เรื่องที่แต่งสั้นแต่กินใจก็มีหลายเรื่องเหมือนกันฮะ แต่ปัจจุบันพอลองไปอ่านคอมเมนต์ของเรื่องที่มันยอดนิยม (ที่ยาว ๆ) พบว่าผู้อ่านส่วนใหญ่เขาชอบเนื้อหาที่มีความยาว (ยาวทั้งวรรณศิลป์และตัวเนื้อเรื่อง) กันฮะ เพราะว่า 1. อยากอ่านเนื้อเรื่องยาว ๆ จุใจ มีอะไรให้ติดตาม 2. ละเอียด เห็นภาพง่าย ไม่ต้องนั่งมโนเอง แต่ทั้งนี้ก็อาจจะขึ้นอยู่กับอายุหรือเพศของผู้อ่านก็เป็นได้ ถ้าถามว่าหมูดุดชอบอ่านเรื่องยาวไหม ก็ยังคงไม่ค่อยชอบอยู่ดีฮะ เป็นสายชอบจินตนาการเองเสียมากกว่า 555 จริง ๆ น้องว่าของแบบนี้มันแล้วแต่รสนิยมนะฮะ ยินดีทีี่พี่มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วยนะฮะะ
โฮ่ ชอบการค้นพบเรื่อง การใส่ความอินระหว่างฉากแฮะ เออ นิยายมันต้องประมาณนี้อ่ะเนอะ มีเนื้อและน้ำ(ภาษาสลวยๆ)ปนกันไป แต่ที่ว่า ยอดนิยม ต้องเท่ากับ จำนวนคำเยอะนี่ ยังไงดีนะ 555555 ส่วนตัวยังไม่ค่อยเชื่อ โอเคเป็นคนไม่ค่อยอ่านนิยายเท่าไร แต่เชื่อว่า ของถ้ามันจะดี มันดีจากวรรณศิลป์ได้เลย ไม่ใช่เพราะจำนวนคำอ่ะะ