หมูดุดกับการเรียนวิชาภาษาศาสตร์ญี่ปุ่นประยุกต์ (APP JP LING)

หมูดุดは、これからも頑張っていきます！！

---

สวัสดีทุกคนอีกครั้งฮะ

โพสต์นี้หมูดุดอยากจะเล่าถึงความรู้สึกที่ได้เรียนวิชานี้และความเปลี่ยนแปลงของหมูดุดหลังเรียนวิชานี้จบนะฮะ จะว่าเป็นกึ่ง ๆ รีวิววิชาก็ได้ฮะ 555 (โพสต์นี้ไม่ใช่โพสต์ส่งท้ายบล็อกนี้นะฮะ อย่าเพิ่งตกใจกัน 555)

．

．． พอมาคิด ๆ ดูแล้วหลังจากนี้ก็คงจะรู้สึกเหงาไม่น้อยเลยแฮะ…

．．

.

ช่วงชีวิตปี 3 เป็นช่วงที่ยุ่งมากชนิดที่คงจะไม่มีทางยุ่งกว่านี้ได้อีกแล้ว และการบ้านวิชานี้ก็เป็นสิ่งที่ค่อนข้างบั่นทอนแรงกายและใจพอสมควร เพราะมันเยอะมากก (ขนาดอาจารย์ลดปริมาณให้แล้วนะ..........) แต่ก็แลกมากับการสอบที่ให้เวลาเตรียมตัวพอสมควร (ถึงหมูดุดจะวันไนท์ก็เถอะ.....) และคะแนนเก็บที่เป็นเสมือนรางวัลให้กับคนที่พยายามและหมั่นเพียรจริง ๆ ขณะที่เรียนเองก็เพลิดเพลินไม่น้อย มีทั้งกิจกรรมหลากหลายรูปแบบให้ทำในห้อง ไม่ว่าจะการเขียน 作文 การเล่าเรื่อง ストリーテリング พร้อมฝึก 相槌 ไปด้วย รวมไปถึงเล่น Kahoot.com (อันนี้หมูดุดชอบมากก)

ส่วนบรรยากาศการเรียน เนื่องด้วยมีนิสิตเพียง 11 ชีวิตเท่านั้น เลยทำให้ค่อนข้างอบอุ่นและเป็นกันเอง มีเดดแอร์บ้าง เพราะไม่รู้จะพูดอะไร แต่โมเมนต์หัวเราะไม่หยุดก็มีเช่นกัน สิ่งที่หมูดุดชอบเกี่ยวกับวิชานี้ที่สุดก็คือ การได้เห็นเพื่อนร่วมคลาสได้เฉิดฉาย โชว์ความคิดสร้างสรรค์ในการทำบล็อก และความสามารถในการใช้ภาษาญี่ปุ่นผ่านงานเขียนอันน่าจดจำนั่นเอง ถือว่าทุก ๆ คนเป็นแรงบันดาลใจที่ดีมาก ๆ ของหมูดุดเลยฮะ ขอบคุณทุกคนนะ

หากสรุปวิชานี้ด้วย 2 คำแล้วล่ะก็ คำนั้นก็คือ เรียนสนุกลุกนั่งสบาย กับ การบ้านกองพะเนิน

ช่างเป็นความสุขที่มาพร้อมกับความทุกข์โดยแท้.....

---

พักเรื่องการเรียนเอาไว้เท่านี้ มาดูความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับหมูดุดกันดีกว่าฮะ

ความเปลี่ยนแปลงที่ ① ความขยันหมั่นเพียร

การได้เรียนวิชานี้ทำให้หมูดุดกลายเป็นคนขยันขึ้นมา (โดยไม่ได้ตั้งใจ) ปกติแล้วอะไรที่หมูดุดทำไม่ไหว หมูดุดก็จะไม่ฝืนตัวเอง ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นแหละฮะ (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีมาก ๆ ได้โปรดอย่าเลียนแบบกันนะฮะ) แต่ว่าการได้เห็นเพื่อน ๆ ในห้องทุกคนพยายามและเอาจริงเอาจังกันอย่างหนัก ทำให้หมูดุดมีแรงฮึดตามไปด้วย กลายเป็นว่า ต่อให้ไม่ได้นอน งานก็ต้องมีส่ง 555 (อันนี้ก็อย่าเลียนแบบเลยนะฮะ เดี๋ยวสุขภาพเสียเอา) โดยเฉพาะการเขียนบล็อกนี่แหละ ทำให้ต้องขยันสุด ๆ เพราะไม่ใช่แค่สักแต่เขียนให้เสร็จ ๆ แต่ต้องทุ่มเทให้กับสิ่งที่เราเขียนลงไปด้วย ทั้งเนื้อหาที่ปรับให้ตรงคอมเมนต์ผู้อ่าน การสะกดคำกับภาษาที่ใช้ในการเขียน และ ความคิดสร้างสรรค์ในการตกแต่งบล็อกด้วย ว้าววว °˖✧◝(⁰▿⁰)◜✧˖° ซึ่งการที่ได้ทำตัวขยันจนสามารถทำงานได้สำเร็จและส่งทันเวลาสมกับที่พยายามแล้ว มันทำให้หมูดุดมีกำลังใจในการทำงานต่อมาก ๆ และยังช่วยให้หมูดุดเรียนรู้ความสำคัญของการเป็นคนขยันด้วยฮะ

---

ความเปลี่ยนแปลงที่ ② ความรักการอ่าน

เนื่องจากมี task เกี่ยวกับงานเขียนค่อนข้างเยอะ ทำให้ต้องหมั่นฝึกฝนการอ่าน ไม่ว่าจะอ่านจากแหล่งอื่น ๆ เพื่อศึกษาแนวทางการเขียน รวมไปถึงการอ่านงานเขียนของเพื่อน ๆ ด้วย ปกติหมูดุดเป็นคนที่ไม่ชอบการอ่านเท่าไรนัก กระทั่งนิยาย หรืออะไรก็ตามที่เป็นข้อความยาว ๆ ติด ๆ กันนี่ต้องเบือนหน้าหนีทุกที แต่การที่ได้นั่งอ่านงานเขียนต่าง ๆ นานาในวิชานี้ทำให้หมูดุดคิดว่าควรจะเลิกนิสัยไม่ชอบอ่านอย่างจริงจังเสียที ᕕ( ᐛ )ᕗ วิชานี้จึงได้กลายเป็นใบเบิกทางสู่เส้นทางนักอ่านของหมูดุดไปโดยปริยาย ภายในปีนี้ (และปีหน้า) หมูดุดจึงตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องเป็นคนชอบอ่านหนังสือให้ได้เลย ถึงขนาดลงทุนไปซื้อหนังสือที่งานหนังสือมาเป็นสิ่งค้ำประกันให้อ่านเลยทีเดียว (เพราะถ้าไม่อ่านจะเสียดายเงินและโดนมาม๊าด่าเอา Orz)

ค่าความเสียหาย 950 บาท /ลาก่อนเงินเก็บทั้งหมดของปีนี้

ในอนาคตถ้าใครเป็นนักเขียนนิยายขึ้นมา อย่าลืมมาบอกหมูดุดด้วยนะ จะได้ไปช่วยอุดหนุนกัน～♪

---

ความเปลี่ยนแปลงที่ ③ ทักษะภาษาญี่ปุ่น

ข้อนี้ขาดไม่ได้เลย เพราะสิ่งที่ได้จากวิชานี้หลัก ๆ เลยคือการสามารถใช้ภาษาญี่ปุ่นจริงได้ดีขึ้นกว่าเดิม (ไม่มากก็น้อย แต่ก็ได้เพิ่มจริง ๆ) ตั้งแต่ปี 1 ถึงปี 2 ก็ได้เรียนแต่วิชาสนทนากับไวยากรณ์ซ้ำไปซ้ำมา ซึ่งพอเอาไปใช้จริง ๆ ก็เลยใช้แบบผิด ๆ ถูก ๆ มั่ว ๆ ไปก่อน พอขึ้นปี 3 ก็ดันได้เรียนแต่วิชาที่เน้นการอ่านเป็นหลักอย่างวรรณคดีและแจปรี้ดเป็นหลักอีก ทำให้รู้สึกว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้ใช้ภาษาญี่ปุ่นจริงจังเลย ส่วนแจปไรท์ก็.......... ช่างเถอะ แค่ส่งรีพอร์ททันก็ขอบคุณพระเจ้าจะแย่แล้ว..... พอได้ลองใช้จริง ๆ ไม่ว่าจะผ่าน task ที่เน้นการเขียนหรือการพูดก็ตาม มันทำให้หมูดุดตระหนักว่า แม้จะเรียนมาจนปี 3 แล้ว ภาษาญี่ปุ่นที่ใช้ก็ยังไม่ได้เรื่องอยู่ดี พอตระหนักได้แล้วหมูดุดจึงเริ่มรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้ทักษะภาษาญี่ปุ่นถดถอย นี่จึงเป็นที่มาของการพยายามแก้งานเขียน และการหาแหล่งความรู้อื่นเพิ่มเติม ดังที่เขียนไปในโพสต์ก่อนหน้านี้ (ที่แนะนำวิธีเรียนภาษาญี่ปุ่นของหมูดุด) ซึ่งถ้าหมูดุดไม่ได้เรียนวิชานี้และผ่านการทำ task ต่าง ๆ ที่ผ่านมาก็คงไม่รู้มาก่อน ไม่รู้มาก่อนว่า การแนะนำที่ดีต้องพูดอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าการบอกทางที่ทำให้ผู้อ่านเข้าใจง่ายนั้นเขียนยากขนาดไหน ไม่รู้ว่าแค่การเล่าเรื่องจากภาพให้เป็นเรื่องได้มันจะลำบากขนาดไหน ไม่รู้ว่าการเขียนเรื่อง ๆ หนึ่งให้คนอ่านประทับใจต้องอาศัยความพยายามและความใส่ใจในรายละเอียดมากแค่ไหน และไม่รู้เลยว่าการเขียนบล็อกมันสามารถสนุกได้ขนาดนี้.......... หมูดุดเชื่อว่าต้องมีหลายคนที่เริ่มติดใจกับการเขียนบล็อกบ้างแล้วล่ะ

---

ความเปลี่ยนแปลงที่ ④ Self Esteem

ข้อสุดท้ายนี้สำคัญสำหรับหมูดุดมาก เพราะการได้เรียนวิชานี้ทำให้หมูดุดตระหนักสิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับนิสัยของตัวเองได้ นั่นก็คือ

การที่หมูดุดเป็นคนที่ Self Esteem ติดลบสุด ๆ

ยิ่งได้เห็นทุกคนในห้องมีความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นมากเท่าไร โดยเฉพาะตอนที่รู้ว่าเพื่อน ๆ ได้เส้นงงกันน้อย (หรือไม่ได้เลย) รวมถึงการที่เราอยู่อันดับท้าย ๆ ของการจัดแรงกิ้งงานเขียน ยิ่งทำให้หมูดุดท้อแท้และอยากประนามตัวเองที่ทำอะไรไม่เก่งเลย ทั้งเขียนไม่เก่ง พูดไม่เก่ง และเรียนไม่เก่งด้วย..... แต่ไม่ใช่ว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีเสมอไปนะฮะ การที่หมูดุดเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนที่มีความมั่นใจติดลบ ทำให้หมูดุดรู้ว่าตัวเองจะต้องปรับวิธีการเรียนและวิธีการใช้ชีวิตจนถึงการมองโลกในแง่มุมต่าง ๆ อย่างไรบ้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีต่ออนาคตของหมูดุดมาก ๆ เพราะถ้ามารู้ตัวทีหลังหลังจากเรียนจบแล้ว คงจะปรับตัวได้ยากมาก ๆ และที่สำคัญ การที่บรรยากาศการเรียนอบอุ่นแบบนี้ยิ่งทำให้หมูดุดมีกำลังใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองต่อไปให้ดีขึ้นได้เท่าเทียมกับเพื่อน ๆ มากกว่าเดิมฮะ หมูดุดจะพยายามต่อไปเพื่อที่จะเป็นคนที่ดีกว่าเดิมให้ได้เลยฮะ (*•̀ᴗ•́*)و ̑̑

---

สรุปวิชานี้โดยภาพรวม (คหสต.) ความยาก (เนื้อหา) +++

ความสนุกสนาน +++++

ทักษะภาษาญี่ปุ่น +++++ การบ้านที่ต้องทำ +++++++++++++++++++++++ ความขยันที่ต้องการในการเรียนวิชานี้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สุดท้ายนี้ ถ้ามีคนมาถามหมูดุดว่าจะลงเรียนวิชานี้ดีไหม หมูดุดก็จะบอกว่า ．．

. "ลงสิ！(ถ้าคิดว่าปั่นงานทันล่ะก็นะ.....)" แม้ความรู้กับความทรงจำที่ได้จากการเรียนวิชานี้จะขาด ๆ หาย ๆไปบ้าง แต่ไม่ว่ายังไงก็สามารถรื้อฟื้นใหม่ได้เสมอ เพราะบล็อกนี้จะไม่หายไปไหนแน่นอน (ถ้าไม่โดนแบนเสียก่อน) และต่อให้วิชานี้จะจบไปแล้วก็ตาม แต่จากนี้หมูดุดก็จะยังคงเขียนบล็อกเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นต่อนะฮะ！ จากนี้ไปหมูดุดก็จะพยายามทำบล็อกนี้ให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก เป็นกำลังใจให้หมูดุดด้วยนะฮะะ แล้วหมูดุดจะแวะไปเยี่ยมบล็อกทุกคนใหม่โอกาสหน้านะ

．．．

．．

. また今度ね！