หมูดุดกับฟีดแบค ③ ストーリーテリング

เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าอะไรชวนงงกว่ากัน ระหว่างหมูดุด? หรือ เส้นงง?

---

สวัสดีทุกคนด้วยฮะ รอบนี้ก็ห่างหายไปนานอีกเช่นเคย ขอโทษด้วยฮะะ /กราบ สารภาพว่าช่วงนี้หมูดุดยุ่งมากจริง ๆ ถ้าจัดการงานเสร็จเมื่อไรหมูดุดสัญญาว่าจะมาโพสต์ให้บ่อยกว่านี้แน่นอนฮะ （ＴｖＴ แง เนื่องมาจากเมื่อสัปดาห์ก่อนนู้นน หมูดุดได้ทำกิจกรรมในห้องเรียน ซึ่งอาจารย์จะให้ดูรูปการ์ตูน 4 ช่อง จากนั้นให้เล่าเพื่อนฟังแบบง่าย ๆ ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร โดยเน้นการเล่าเรื่องแบบ 目に浮かぶ描写 (เห็นภาพ) ประมาณนั้นฮะ

ซึ่งหมูดุดก็ได้ทำแล้วเรียบร้อย บอกเลยว่าเละะะะ Ｏｒｚ ดังนั้นวันนี้หมูดุดเลยอยากมาแบ่งปันฟีดแบคที่หมูดุดได้มาให้กับผู้อ่านทุกคนเช่นเคยฮะ เล็ทส์โกวว

---

ก่อนอื่นมาดูแบบแรกที่หมูดุดลองด้นสดเองกันก่อนนะฮะ

แบบแรกสุดฮะ ชะวิ้งง

นะ...นี่มัน…ประชุม フィラー แห่งชาติเรอะ…

Orz…

ละ…เลวร้ายสุด ๆ นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย

สรุป ความเลวร้ายหลัก ๆ ที่เกิดขึ้นในรอบแรก ได้แก่

• ใช้รูปสุภาพ (ます) สลับกับ 普通形 ตลอด

• えーと จำนวนร้อยแปดพันล้าน

• แก้คำผิด (พูดใหม่) บ่อยมากก

• *** ไม่มีการเรียงลำดับเหตุการณ์ล่วงหน้าก่อนเล่า พูดเฉพาะตามที่เห็น *** (หมูดุดคิดว่าข้อนี้น่าจะเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เพื่อนงง)

นี่ขนาดไม่นับการใช้คำผิด หรือการผันกริยาผิดนะ โอ้มายคะมิ ยุรุฌิเตะคุดะซะอิ

ผลลัพธ์ก็คือ…

..

.

เพื่อนที่ฟังเหวอมาก แงง หมูดุดขอโทษษษษษ /กราบ

สงสารเพื่อนที่ฟังเสร็จก็ต้องสงสารอาจารย์ที่ต้องมาอ่านอะไรแบบนี้อีก /กระซิก ๆ

และหลังจากส่งเรียบร้อย อาจารย์ก็ให้โอกาสในการแก้ตัวใหม่

แบบที่แก้แล้วได้ประมาณนี้ฮะ ชะแว้บบ!

เส้นงงอะเกน แอนด์ อะเกน แอนด์ อะเกน แอนด์ อะเกน~

ถือว่าดูดีขึ้น…

..

.

รึเปล่านะ?

เท่าที่สังเกตแบบที่แก้แล้ว

• ดูอ่านง่ายขึ้นเยอะ

• ใช้คำศัพท์ผิดน้อยลง

• คำช่วยยังตามหลอนอะเกน

• ดันมีผิด Aspect มาเพิ่ม Orz

• ใช้รูปสุภาพเหมือนกันทั้งเรื่องแล้ว เย้

โดยรวมมีที่ผิดน้อยลงมาก (หรือเป็นเพราะหมูดุดเขียนน้อยรึเปล่านะ?)

คหสต. หมูดุดค่อนข้างพอใจกับการพัฒนาทักษะของตัวเองใน Task นี้มากเลยฮะ นี่สินะวันนี้ที่รอคอย ᕦ(T▽T)ᕤ

ประเด็นหลักที่หมูดุดแก้ไขไปคือ “การเล่าให้เห็นภาพ” ตามจุดประสงค์ของงานชิ้นนี้เลยฮะ

การเล่าให้เห็นภาพ (และเข้าใจง่าย) หมูดุดคิดว่าหลักสำคัญอยู่ที่ “ความชัดเจน” ฮะ

รอบแรกที่หมูดุลองพูดเอง หมูดุดพยายามลองนำหลักการอธิบายแบบ 手際 (หาอ่านรายละเอียดได้ในในโพสต์ที่แล้วฮะ /โฆษณาแฝงที่แท้ทรู) มาประยุกต์ใช้ดู ดังตัวอย่างแรกที่มีอธิบายต่าง ๆ นานา เช่น ลักษณะแผนที่ที่คุณลุงชาวต่างชาติถืออยู่ ตัวละครแต่ละตัวทำหน้าตาอย่างไร

เพราะหมูดุดคิดว่าสิ่งสำคัญคือ ทั้ง 手際の良い説明 และ ストーリーテリング ต้องอธิบายให้ละเอียดเหมือนกัน ดังนั้นในรอบแรกเลยพยายามใส่รายละเอียดเข้าไปมาก ๆ (เท่าที่จะคิดออก) เพื่อที่เพื่อนจะได้เห็นภาพ

ซึ่งผลก็คือออออออ

..

.

เละะะะะจ้า แงง

เป็นเพราะว่ารายละเอียดมันเยอะเกินไป เลยทำให้ภาพกลับยิ่งคลุมเครือเข้าไปอีก

ตอนที่ลองครั้งแรกแล้วเพื่อนบอกไม่เข้าใจมาก ตามไม่ทันยิ่งกว่า ∑(O_O；) Shock！！

หมูดุดตกใจมากเลยนะ เพราะอุตส่าห์พยายามให้รายละเอียดเยอะ ๆ แล้ว แต่ทำไมไม่เห็นภาพกันนะ

นั่งคิดนอนคิดเหตุผลอยู่นาน พอคิดไปคิดมาก็เลยนึกถึงภาพนี้ฮะ…

วอลลี่อยู่ไหนกันน้าาา

หลาย ๆ คนอาจจะคุ้นภาพนี้ดี ภาพนี้มาจากซีรีส์สมุดภาพชุด Find Wally ฮะ อธิบายง่าย ๆ คือ ตัวละครชายที่ชื่อวอลลี่จะไปอยู่ปะปนกับฝูงชน แล้วให้คนอ่านหาวอลลี่ให้เจอนั่นเองฮะ

วอลลี่จอมเนียน

ถ้าถามว่ารูปของวอลลี่เกี่ยวอะไรกับ Task นี้

คำตอบก็คือ

รายละเอียดที่เยอะเกินไปจะทำให้หาใจความหลักได้ยาก เหมือนกับที่หาวอลลี่ (แก่นเรื่อง) ท่ามกลางฝูงชน (รายละเอียด) ไม่เจอนั่นแหละฮะ

---

เมื่อลองเปรียบเทียบกับตัวอย่างของคนญี่ปุ่นที่อาจารย์หามาให้อ่านแล้ว เทคนิกหลัก ๆ ที่พบ ได้แก่

• เล่าเรื่องอย่างง่าย ๆ เล่าตามลำดับเหตุการณ์/เล่าเรื่องทีละช่องการ์ตูน

• รายละเอียดไม่เยอะมาก

• เน้นความละเอียดและเนื้อหาเฉพาะตอนสำคัญของเรื่อง

• ใช้กริยาประสมเยอะ รวมถึงพวก てしまう ていく てきた ฯลฯ

• *** สมมติความคิดของตัวละครมาประกอบการเล่า ***

หมูดุดคิดว่า 3 ข้อแรกเป็นเทคนิกที่ดีมากเลย โดยเฉพาะการเล่าตามลำดับ “ช่อง” ของการ์ตูน ซึ่งหมูดุดก็ได้นำเทคนิกนี้มาใช้แก้งานของตนเองด้วย ผลก็คือ รู้สึกอ่านง่าย สบายตาขึ้นมากเลยฮะ พอค่อย ๆ เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการ์ตูนทั้ง 4 ช่องแยกเป็นช่อง ๆ ไป ทำให้ผู้ฟังจัดลำดับข้อมูลได้ง่าย เห็นภาพเลยฮะ

ส่วนกริยาประสม หมูดุดค้นพบว่าที่ผ่านมาหมูดุดแทบไม่ได้ใช้เลยฮะ 55555555

สาเหตุหลักก็คงเพราะคลังคำศัพท์น้อยนั่นแหละแฮะ แถมบางทีก็ไม่รู้ด้วยว่าสามารถผสมกริยาอันไหนกับอันไหนได้บ้าง โอยย แต่เท่าที่อ่านจากตัวอย่าง กริยาพวกนี้ทำให้เห็นภาพมากกว่าการใช้กริยาเดี่ยวอย่างชัดเจนเลย รวมถึงพวกกริยาที่ลงท้ายด้วย てしまう てきた เช่นกันฮะ ซึ่งพอหมูดุดลองใช้ดู เช่น 目が合ってしまって หรือ 近づいてきました ก็รู้สึกดีกว่าใช้กริยารูปปกติเสียอีก แค่ผันนิดเติมหน่อยก็ได้ภาพใหม่ขึ้นมา สุดยอดไปเลยฮะ

ส่วนเทคนิกสุดท้ายเป็นเทคนิกที่หมูดุดเข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง) มากเลยฮะ นั่นก็คือการเล่าเรื่องโดยสมมติความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร

ปกติแล้วถ้าให้หมูดุดเล่าเรื่องสักเรื่อง หมูดุดก็คงจะเล่าเรื่องตามที่ตาเห็นเท่านั้นแหละฮะ

แต่ว่าจากตัวอย่างของชาวญี่ปุ่น มีการบรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวละครเพื่อความเข้าใจง่าย + เพิ่มอรรถรสด้วย เช่น ระหว่างที่ชาวต่างชาติกำลังเดินใกล้เข้ามา นักธุรกิจคนนั้นก็คิดว่า “ต้องแย่แน่เลย จะทำยังไงดี” ประมาณนี้ฮะ

ซึ่งจริง ๆ แล้วตัวละครจะคิดแบบนั้นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ ๆ คือ คนอ่านเห็นภาพในหัวชัดเจนเลยฮะ หมูดุดก็เลยขอน้อมรับเทคนิกไปใช้ดูบ้าง (ว่าง่าย ๆ ก็ก็อปปี้นั่นแหละฮะ /ขอโทษฮับ)

แถมยังมีการสรุปเรื่องตามความคิดเห็นของตนเองอีก เช่น การ์ตูนเรื่องนี้นี่เป็นการ์ตูนเสียดสีสังคม ฯลฯ

เล่าเรื่องง่าย ๆ แถมแอบแทรกความคิดเห็นตนเองเพิ่มได้อีก นิฮงจินนี่เท่จริง ๆ เลย 55555555555555555555

ส่วนเวอร์ชันแก้รอบสุดท้ายเป็นดังนี้ฮะ ปะชะวิ้งง

พอดูแบบนี้แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองมาไกลเหมือนกันนะเนี่ย...

รวมการแก้จุดที่บกพร่อง

• よう ➡️ そう

สารภาพว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้สลับกัน Orz เนื่องจากความหมายค่อนข้างคล้ายกัน เลยทำให้สับสนอยู่บ่อย ๆ จากนี้ไปคงต้องทบทวนไวยากรณ์ชวนเวียนหัวพวกนี้เพิ่มแล้วสินะ

• 偶然で ➡️ 偶然に

อ้ากกก คำช่วยยย คำช่วยอีกแล้วว เพราะชอบคิดเป็นภาษาไทยว่า “ทำด้วยความบังเอิญ (で)” เลยใช้ผิดประจำทั้งที่จริง ๆ ต้องคิดแบบญี่ปุ่นว่า “ทำอย่างบังเอิญ (に)” ถึงจะไม่ผิดแท้ ๆ ถถถ

• を ➡️ が見える

ไวยากรณ์สมัยมัธยมปลายชัด ๆ แถมยังผันผิด ลืมผันเป็นรูปอดีตอีก ถ้าครูมัธยมปลายของหมูดุดผ่านมาเห็นโพสต์นี้ หมูดุดขอโทษฮะะะ

• って ➡️という

อุตส่าห์ผันรูปสุภาพถูกทั้งเรื่อง ดันมาตายเพราะ 2 ตัวอักษรสั้น ๆ ซะได้ /RIP

• 見える ➡️ 見る

จริง ๆ แล้วที่ท่อนนี้ใช้ผิดเป็น 見える เพราะติดมาจากภาษาไทย (อีกแล้ว) ที่ว่า “พอเห็นดังนั้น…” ซึ่งความจริงแล้วต้องเป็น “ดู (見る)” ถึงจะถูก เพราะในภาษาญี่ปุ่น คำว่าเห็นคือต้องบังเอิญแว่บเข้ามาในตาเอง ไม่ได้ตั้งใจดู เลยผิดไปโดยปริยาย แง

• 描かれた ➡️ 描かれている

อันนี้เป็นความรู้ (เกือบ) ใหม่เลยฮะ ถึงแม้จะเขียนถึงการวาดการ์ตูนที่การกระทำนั้นจบไปแล้ว แต่จริง ๆ แล้วต้องเขียนถึงสภาพที่การวาดกำลังเกิดขึ้นอยู่

สรุป

หมูดุดไม่ควรพูดแบบด้นสดโดยเด็ดขาด มิฉะนั้นความเลวร้ายจะบังเกิด…

..

.

ไม่ใช่แล้ว ! ไม่ใช่แบบนั้นสิ !

สรุป (จริง ๆ)

Task นี้ทำให้หมูดุดเข้าใจวิธีการเล่าเรื่องให้เห็นภาพแบบมือโปรขึ้นมาบ้างแล้วฮะ

และหากเข้าใจเทคนิกที่สำคัญ เช่น เล่าเน้นจุดพลิกผันของเรื่อง เล่าทีละช่อง ให้รายละเอียดแต่พอดี ให้อารมณ์ความรู้สึก ใช้คำศัพท์ที่หลากหลาย ได้แล้ว ผู้ฟังก็จะเห็นภาพของเรื่องที่เราเล่าได้ง่ายขึ้นฮะ

ที่จริงแล้ว หมูดุดคิดว่าเทคนิกเหล่านี้สามารถนำไปใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างดีเลยนะฮะ

แค่ลองคิดดูว่าจะได้เม้าธ์มอยกับเพื่อน ๆ โดยใช้เทคนิกเหล่านี้แล้ว น่าสนุกไม่ใช่น้อยเลยนะฮะ

เพียงแต่ส่วนที่ใส่อารมณ์ความรู้สึกไปเพิ่มนี่คงจะไม่ไหวแฮะ…

เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของการพูด (สำหรับหมูดุด) คือการไม่โกหกนั่นเอง

ถ้าเล่าได้สนุกและไม่ต้องโกหกใคร ก็เฮฮาและสบายใจได้ทั้งคนเล่าและคนฟังแน่นอนฮะ

---

โพสต์นี้คงต้องขอจบไว้เพียงเท่านี้ (เพราะยาวมากแล้ว)

ไว้เจอกันใหม่โพสต์หน้านะฮะ さようなら！

---

ปล.

พอมาลองคิดดูอย่างจริงจังแล้ว เทคนิกการเล่าโดยอาศัยการอธิบายแบบ 手際 ที่หมูดุดลองใช้ตอนแรกสุดมันอาจจะได้ผลก็ได้นะ เพียงแต่หมูดุดพูดจาไม่รู้เรื่องเอง เลยทำให้เพื่อนไม่เข้าใจ……….

..

.

บ้าจริง แล้วเราจะอุตส่าห์แก้เนื้อเรื่องใหม่หมดเพื่ออะไรกัน !

ทำไมอ่อนหัดแบบนี้นะ !

จากนี้ข้าน้อยคงต้องขอลาไปฝึกวิชาเพิ่มเสียแล้วสินะ…